Zoutzuur is bijtend, veroorzaakt brandwonden en is gevaarlijk bij inademen. Ammoniak is nog erger: giftig bij inademing, gevaarlijk voor vissen en andere waterdieren, ontvlambaar, en veroorzaakt brandwonden. Toch zitten beiden gewoon in snoep!

Een stukje scheikunde: zoutzuur is een oplossing van waterstofchloride. Als je één deel ammoniak en één deel waterstofchloride samenvoegt, krijg je ammoniumchloride. Die stof kennen we ook wel onder de naam salmiak, één van de belangrijke ingrediënten van drop.

Zit er dan zoutzuur en ammoniak in drop? Nee, natuurlijk niet. Want het zoutzuur en ammoniak hebben een chemische reactie ondergaan en zijn een andere stof met geheel nieuwe eigenschappen geworden. Dat is scheikunde. Niemand met verstand van zaken zal beweren dat er zoutzuur of ammoniak in het eindproduct zit.

En daarom moeten we het hebben over bisfenol A. Dat is een streng gereguleerde stof die bijtend is bij huidcontact, een negatieve invloed heeft op onze hormoonhuishouding en mogelijk kankerverwekkend is. Misschien heb je er ooit van gehoord: bisfenol A komt namelijk nogal eens naar voren bij discussies over windmolens.

Wat is het geval? Bisfenol A is een bestandsdeel bij het maken van epoxyhars. Maar net als bij het maken van salmiak door het samenvoegen van ammoniak en zoutzuur, ondergaat bisfenol A een chemische reactie, is vervolgens opgebruikt en is het veranderd in een andere stof.

Eerlijk is eerlijk, bij elke grote chemische reactie kunnen er kleine resthoeveelheden van de bestanddelen achterblijven in het eindproduct. Maar dat is toch echt wat anders dan dat windmolens grote hoeveelheden bisfenol A bevatten en daarmee een flink gevaar zijn voor de volksgezondheid of leefomgeving. Want dat is niet zo.

Er zijn maar 2 categorieën mensen die dat toch blijven beweren: de eerste categorie bevat mensen die niet weten waar ze het over hebben. De andere categorie zijn mensen die wel begrijpen hoe het werkt maar misbruik maken van de onwetendheid van hun publiek. Beide categorieën vind je terug in onze politiek.

Het is makkelijke retoriek: roep wat over gevaarlijke stoffen, trek er vervolgens nog de “forever chemicals” PFAS bij of begin over het natuurlijke mineraal asbest en het aloude trucje van angst zaaien is weer volbracht. En beweer vooral ook dat anderen dit gevaar volledig negeren, hops hops, iedereen in de gordijnen en succes gegarandeerd. Dat ook nog eens onvermeld blijft, dat mogelijk vrijkomend bisfenol A uit de zeer kleine resthoeveelheden in de natuur snel wordt afgebroken zal wel niet per ongeluk zijn.

Ja, bisfenol A wordt als ingrediënt gebruikt bij het maken van epoxyhars. En daarna is het weg, net zoals er geen ammoniak en zoutzuur in drop zit.

Wie zich persoonlijk echt druk wil maken over bisfenol A, doet er goed aan geen eten in kunststof bakjes in de magnetron te zetten. Plastic verpakkingsmaterialen of coatings, en bewaar-bakjes voor in de koelkast of vriezer, zijn verreweg de grootste bronnen van deze stof. Maar daar hoor je eerdergenoemde politici dan weer niet over.

Deze column schreef ik voor lokale tv-zender Dtv en is hier te zien. De leugenachtige motie over bisfenol A door SP, BeterOss, en rechts radicale partijen FvD en DDO is afgewezen.