De kranten staan er vol mee: een groep Holocaust-overlevenden raakt hun zorg kwijt. De zogenaamde “mantelzorg” (zorg door familieleden, vrienden of kennissen) is voor hen geen optie: ze hebben geen familie meer, die zijn uitgemoord door de nazi’s. Ze hebben enkel elkaar en de overige bewoners van het woonzorgcentrum.
Een uiterst trieste situatie, maar behalve triest, is het ook vooral een resultaat. Dat er vervolgens in de Tweede Kamer door regeringspartijen of steun-partijen gescoord wordt door op hoge poten zorg voor deze mensen te eisen, is dan ook een gotspe. Lees verder
