Maandelijks archief: april 2015

De Republikein

Zie hem staan, fier overeind. Zie hem staan, gekapt en gepakt, klaar voor wat komen gaat. Zie hem staan, eventjes tussen het gewone volk. Zie hem staan, de Republikein.

Daar staat hij, soms in het zonnetje, meestal in de schaduw. Soms samen, meestal alleen. Zie hem staan, de Republikein.

Een authentieke Republikein

Een authentieke Republikein

Meestal zit hij binnen, te sputteren over een gebrek aan aandacht, over oranje, dat overheersende oranje. Waar je ook komt, waar je ook gaat, het is overal oranje.

Eéns per jaar treedt hij opvallend naar buiten, die Republikein. Eens per jaar is het vlammen, gooit de Republikein alle voorzichtigheid overboord en begeeft zich tussen het publiek, tussen de gewone mens: tussen de liefhebbers van oranje.

Het oranje let niet op hem, het oranje laat hem met rust. Oranje kijkt naar de eigen soort: naar ander oranje. De Republikein valt op, zo eens per jaar, tussen al dat oranje. De Republikein is trots, trots op zijn bord, trots op zijn republikein-zijn.

Hij mompelt wat, over genegeerd worden, over rood-wit-blauw, over dat het oranje weg moet. Daar, tussen al dat oranje, staat de Republikein, te zeggen dat het oranje weg moet. “Wegwezen met dat oranje!”, roept de Republikein, hij roept en roept, alleen staand, in de oranje woestijn. Hij roept, hij mompelt en is tevreden.

Hoera! 400 dode asielzoekers!

Daar stond hij dan, ons bekende export product Wilders. In Dresden sprak hij een groep mensen toe die nieuwsgierig waren, die wilde weten wat Schreeuwwitje nu eigenlijk te vertellen had. Wilders verkondigde luid en duidelijk dat de joods-christelijke cultuur, onze cultuur, de beste was. Hoeveel joodse cultuur er in Duitsland nog over is, durf ik niet te zeggen.

Ik ken Dresden wel, met haar Altstadt (“oude stad”) en Neustadt (“nieuwe stad”),  ben er een paar keer geweest. Er is niet zoveel Altstadt meer over: Dresden werd in de Tweede Wereld Oorlog ongenadig hard gebombardeerd met speciale brand-bommen terwijl ze op dat moment vol zat met vluchtelingen vanwege oorlogsgeweld. In 3 dagen kwamen er bijna 25.000 mensen om, vooral door verstikking omdat het vuur de zuurstof uit de omgeving weg zoog. Dresden weer opbouwen was zwaar, de tot monument gebombardeerde Onze-Lieve-Vrouwe-kerk is uiteindelijk in 2005 gerestaureerd.

De bombardementen werden uitgevoerd door “de goeien”, je weet wel, die van de beste cultuur.

Lees verder →

148

Op dit moment zijn er drie dagen van nationale rouw in Kenia. Er zijn 148 doden, 148 jonge levens weggerukt tijdens een langzame, rustig uitgevoerde, bloedige aanslag. Aanvallers drongen een universiteit binnen, gewapend met automatische geweren en schoten daar op van alles en nog wat. Maar vooral op christenen. Ze gingen systematisch te werk: wie moslim is, mocht weg, de rest werd verzameld en genadeloos afgemaakt. Drie dagen van nationale rouw in Kenia, het verdriet, het verlies zal een stuk langer duren, ik wens de nabestaanden veel sterkte en wijsheid toe.

Na de Charlie Hebdo aanval liet de Paus weten dat wie provoceert, een reactie kan verwachten. Wat hebben deze honderd-acht-en-veertig studenten, die bezig waren iets van hun leven en van hun land te maken, gedaan om de aanvallers te “provoceren”?

Lees verder →

Wereld autisme dag

Het is vandaag, 2 april, wereld autisme dag als speciale aandachtvrager voor de autismeweek. Zoals de website over de autismeweek zegt: leven in een wereld die je niet begrijpt. Ik ben geen expert op het gebied van autisme, zeker niet met betrekking tot de “extreme gevallen”, dit artikel is geschreven door gewoon zomaar iemand en kan op experts misschien wat naïef overkomen.

Gedurende de jaren bij Scouting heb ik wel ervaring opgedaan met allerlei verschillende vormen van autisme, autisme is wat dat betreft toch een container begrip voor een verzameling aan diagnoses. Eén ding hebben autisten gemeen: ze maken de wereld niet mee zoals niet-autisten dat doen.

Lees verder →