In mei dit jaar stopte Erik van Muiswinkel met het spelen van de Hoofdpiet in het Sinterklaas-journaal. De reactie van velen? “Moet dit geouwehoer nu al in mei starten? Kan dat later dit jaar niet?” De timing van Van Muiswinkel was heel logisch: de opnames van de afleveringen worden in de zomer gedaan. Uiteraard komt er binnenkort wel weer iemand met de opmerking dat het zo rond Sinterklaas ook niet de juiste tijd is voor discussie en protesten. En zo is het cirkeltje weer rond: laten we het er vooral niet over hebben en niets doen.
Het is cirkel-niets-doen. En het lijkt onze nieuwe nationale sport geworden.
Je ziet het vaker: snijd het ene probleem aan en iemand komt wel met de opmerking dat een ander probleem nog veel groter en erger is. En dat dat eerst moet worden opgelost. Wat dan weer onmogelijk is. En zo is 1-2-3 hopla, weer een reden gevonden om niets te doen.
Dat doen we dus niet hè, gewoon aanpakken die problemen. Gewoon doorgaan en constructief aan de gang. Opstaan, aanpakken en oplossen. En lukt het niet? Dan heb je het tenminste geprobeerd. En wie weet vind je medestanders en lukt het daarna wel.
Door te blijven zitten en problemen te negeren lossen we tenslotte helemaal niets op. En daar pas ik voor.
Komt er nog een blogje over het wetsvoorstel van Schippers en de reacties van enkele sp’ers daar weer op?
Die Twitter berichten bedoel je? Tja, dat is echt zo’n nadeel aan die korte opmerkingen, complexiteit en nuance verdwijnt snel. Hier staat er een langer bericht over.
Het viel mij op dat ik geen reacties van u zag op de Twitterz, vandaar mijn vraag.
Dit gecirkel om Erik van Suikermuizenwinkel begrijp ik ook helemaal niet. Er zijn wel belangrijkere dingen aan de hand in de politieke wereld. De Lieve Goede Sint komt sowieso. Wel of niet geëuthanaseerd. En anders met de roe.