De Nederlander vindt zichzelf gastvrij. We staan open voor onze mede burgers. We bieden zelfs een maaltijd of slaapplaats aan. Ook de buitenlandse toerist vindt Nederland een gastvrij land.
We hebben ons aardig laten beïnvloeden door het buitenland en haar bewoners. We gaan graag naar het Chinees restaurant op de hoek, duiken na het stappen nog even de shoarma-tent in en de Hollandse keuken is een stuk gevarieerder dan aardappels en vlees. We halen dreadlocks bij de kapper, vieren het Amerikaanse Halloween, organiseren een Oktoberfest en houden een Zomer Carnaval.
Al met al gaat het prima in ons land. Iedereen hoort erbij, iedereen is welkom: heel gastvrij.
Maar als zo’n bruine medelander ook iets wil zeggen over ons land, of hij nou hier geboren is of niet, wordt het plots een ander verhaal. Dan is hij ineens de ander, een buitenlander of een gast. En gasten moeten niet klagen, blij zijn dat ze hier mogen blijven en anders terug naar het eigen land.
Dan krijgt gast-vrij een heel andere lading.
Met dank aan het voorzetje van Köylü Fatma.
