Op de één of andere manier is er de laatste jaren wat aan de hand met de Dodenherdenking op 4 mei. De gebeurtenis lijkt gekaapt door uitingen met een nationalistische ondertoon. Er is ophef over gestorven Marokkaanse soldaten, over Syrische vluchtelingen, over welke militairen je wel of niet mag herdenken en over of antisemitisme erger is als het van persoon X in plaats van persoon Y afkomstig is.
Op een dag dat we massaal ‘dit nooit meer’ mompelen is zoiets ronduit bizar.