Afgelopen donderdag spraken we tijdens de Gemeenteraadsvergadering van Oss langdurig over het huisvesten van vluchtelingen met verblijfsvergunning en tijdelijk opvang van asielzoekers. Tijdens de vergadering plaatste ik de volgende tweets:
De opvang van #asielzoekers en huisvesting van #vluchtelingen is een taak van ons allemaal, van het hele land.
— Martijn Tonies (@MartijnTonies) April 7, 2016
Iemand reageerde op dat laatste berichtje met
mogelijk gemaakt door zwakke politiek helaas
De opvang van asielzoekers is mogelijk gemaakt door “zwakke politiek”, daar moest ik toch even op broeden.
Zwakke politiek?
Een tijdje geleden schreef ik een antwoord op de vraag “Wat vind jij nou van die vluchtelingen?” over het hoe en waarom van de regels voor vluchtelingen en asiel, de huidige situatie en een aantal problemen daarmee. Ik kreeg er veel positief commentaar op, veel meer dan ik had verwacht.
Er zijn massale kampen in Libanon, krap twee keer zo groot als Brabant, waar op dit moment 1-op-de-5 inwoners vluchteling is op een totaal van 6 miljoen. Er verblijven 2 miljoen vluchtelingen in Turkije waar nu nieuwe kampen gebouwd worden, en nog eens 635.000 die in Jordanië rondhangen. Er arriveren elke dag honderden nieuwe mensen aan de grens van Turkije zolang de oorlog in Syrië voortduurt.
In Nederland stonden er vorig jaar 43.000 asielzoekers op de stoep. En er wordt moord en brand geschreeuwd.
Je krijgt vaak genoeg te horen “het volk wil het niet”, ze zitten niet te wachten op die nieuwelingen en daar wordt van alles voor aangedragen: veel is ongefundeerde afgunst, zoals beweringen dat asielzoekers een hogere uitkering krijgen dan iemand anders in Nederland. Of er is angst voor de vreemdeling, want er zijn veel moslims, en die angst wordt aangejaagd door vaak dubieuze berichten en veel geroddel. De hoeveelheid desinformatie is enorm en wordt door bepaalde politieke partijen nog eens gevoed ook. De uitspraak “eigen volk eerst” is een veel gehoord gevolg.
En wie sprak met mededogen over asielzoekers, voorstellen deed over opvang of zelfs maar wilde informeren naar de mening van mensen, kon er van langs krijgen: er zijn rellen rond gemeentehuizen of inspraakavonden geweest, aanvallen op raadsleden, bedreigingen naar burgemeesters, varkenskoppen bij moskeeën neergelegd en ga zo maar door.
De mensen die dan toch voor opvang kiezen krijgen nu voor de voeten “zwakke politiek” te voeren. En daar moest ik toch even op broeden.
Wat is het waard?
Want wat is die borstklopperij over “onze waarden” waard, als we die niet laten gelden voor de ander? Wie zijn wij om te roepen dat we een superieure moraal hebben terwijl we mensen in nood beschieten met traangas en rubber kogels? Waarom hebben we commentaar op Turkije als daar journalisten worden opgesloten maar accepteren we dit wel, net als andere misstanden als het gaat om vluchtelingen? Waarom helpen we Assad met bombarderen van burgers en veroorzaken we eindeloos leed, en roepen we vervolgens “grenzen dicht” als mensen daar voor vluchten? Wie wil deze ultieme vorm van wegkijken als norm voor onze waarden?
Wie nu tegen deze stroom van norm-afbraak in roeit, wie nu de nek uit blijft steken en pleit voor opvang, voor steun aan deze hulpbehoevenden, wie de Europese waarden echt wil waarborgen, wie wil dat wij ons aan de mensenrechten houden die we voortdurend uitdragen, voert “zwakke politiek”?
Toen de nazi’s de communisten arresteerden heb ik gezwegen;
ik was immers geen communist.
Toen ze de sociaaldemocraten gevangenzetten heb ik gezwegen;
ik was immers geen sociaaldemocraat.
Toen ze de syndicalisten kwamen halen heb ik gezwegen;
ik was immers geen syndicalist.
Toen ze de Joden opsloten heb ik gezwegen;
ik was immers geen Jood.
Toen ze de katholieken arresteerden heb ik gezwegen;
ik was immers geen katholiek.
Toen ze mij kwamen halen
…was er niemand meer die nog kon protesteren.Een gedicht van de Duitse theoloog en verzetsstrijder Martin Niemöller
Daar blijf ik op broeden: een volk dat rechten zo snel aan de kant laat gooien en een regering die niet uitlegt waarom die rechten belangrijk zijn, die vertrouw ik voor geen cent. Dan zijn onze idealen, onze beschaving, ons besef over goed en kwaad niets meer dan een dun laagje vernis.
Een weigering daadwerkelijk zelf te doen waar we al die tijd anderen op afgerekend hebben, dat vind ik nou zwakke politiek.
